بزرگداشت روز ملقب به میرزا محمدعلی صائب تبریزی شاعر بلند آوازه ایران برگزار شد

میرزا محمّدعلی صائب تبریزی بزرگ ترین غزل سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه بود. دهم تیر ماه، روز بزرگداشت صائب تبریزی است.

«میرزا محمدعلی صائب تبریزی» در حدود سال ۱۰۰۰ هجری قمری در تبریز زاده شد. پدر او تاجر بود و به دستور شاه عباس اول از تبریز کوچ کرد و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شد. محمدعلی در این شهر به آموختن علم پرداخت. او در سال ۱۰۳۴ هجری قمری به هندوستان رفت و در سال ۱۰۴۲ هجری قمری به ایران بازگشت و در اصفهان ماندگار شد. در این دوران شاه عباس دوم به او مقام «ملک الشعرائی» داد. آثارش به جز سه – چهار هزار بیت قصیده، یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام «قندهارنامه» و سه قطعه، همه غزل هستند. او ۱۷ غزل نیز به ترکی سرود و سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از آن، «سبک هندی» نامیده شد. صائب را «چامه سرای» تک بیت ها نیز گفته اند.

او حدود ۸۰ سال زندگی کرد و حدود سال ۱۰۸۱ هجری قمری در اصفهان دیده از جهان فرو بست. بیش از ۳۴۰ سال پیش، در محله «لنبان» در اصفهان، در باغچه ای بزرگ و در خیابانی که امروزه به نام «صائب» آشناست، صائب تبریزی به خاک سپرده شد؛ اما در حال حاضر این آرامگاه چندان وضعیت مناسبی نداشته و رو به تخریب است. سنگ مزار صائب یک قطعه سنگ مرمر یکپارچه یزدی بوده که سنگ مزار قدیمی را در میانش جاسازی کرده اند. سنگ اصلی مزار که کتیبه ای دارای یک مطلع و یک غزل به خط یک خوشنویس دوره صفوی دارد، به دو نیم شده است. شاید سرنوشت صائب تبریزی نیز همین بیتی بوده که روی سنگ مزارش نوشته شده است:

محو کی از صفحه دل ها شود آثار من

من همان ذوقم که می یابند از گفتار من

چون تاریخ دقیق ولادت و وفات این شاعر بلند آوازه در کشور مشخص نبود لذا بر اساس محاسبه با حروف ابجد، عدد 103 برای نام این شاعر ترسیم شد، لذا قرار بر این شد تا در صد و سومین روز سال، روز بزرگداشت صائب نامگذاری شود.